اما درمانهای علامتی چه هستند؟

درمانهای علامتی شامل فیزیوتراپی ، کاردرمانی و گفتاردرمانی است.

خواه بیماربا درمانهای علتی درمان شده باشد یا نه، درمان های علامتی بسیار مهم هستند.

فیزیوتراپی بدون توجه به شدت بیماری و درمان های علتی مورد استفاده ، قسمت بسیار مهمی از برنامه درمانی است. مشکلات اسکلتی در این بیماری متنوع هستند و به فیزیوتراپی مداوم نیاز دارند.

کاردرمانی یکی دیگر از موارد مهم در ارتقا حرکات فیزیولوژیک و مهارتهای حرکتی در دوران کودکی است.

گفتار درمانی علاوه بر درمان اختلالات گفتاری ، یادگیری اولیه اشکال حمایتی ارتباطات را هم شامل می شود. این موارد در بیمارانی که توانایی صحبت کردن آنها با افزایش سن کاهش می یابد، اهمیت بیشتری پیدا می کنند.

در کنار روش های علتی و علامتی، بهره گرفتن از روش های دارویی و جراحی برای کاستن از اثرات بیماری هم کاربرد دارند.

در نتیجه استفاده از یکی از روش های درمان علتی (آنزیم درمانی، پیوند سلول های بنیادی خونساز و ژن درمانی) به تنهایی کارساز نیست و نیازمند استفاده از روش های علامتی هم هست.

اگر مطالب ما برای شما مفید است، در انتشار اطلاعات و پست ها ما را یاری کنید. باز نشر اطلاعات، می تواند به آگاه سازی جامعه، شناخت بیماری و در نهایت یافتن روش های درمان منجر شود.